Τα τελευταία χρόνια έχουν εκπονηθεί πολυάριθμες μελέτες τοπικής ιστορίας και παρουσιάζονται εντυπωσιακά φωτογραφικά λευκώματα, ή νοσταλγικά κείμενα αναμνήσεων για τις περιοχές στις οποίες αναφέρονται. Τα δεύτερα, ειδικά, ξαναθυμίζουν παλιές εικόνες και συμβάλλουν στην αναπόληση του κόσμου που ήταν κάποτε και δεν είναι πια! Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα πονήματα αυτά συνήθως δεν παρουσιάζουν μια δυναμική εικόνα του παρελθόντος ή του παρόντος, ενώ η φωτογραφία χρησιμοποιείται ως στατική μάλλον τέχνη που αποτυπώνει συγκεκριμένες στιγμές.
Το βιβλίο "Δεξαμενή - Λυκαβηττός, ανθρώπινες ροές" δύσκολα θα μπορούσε να ενταχθεί σε κάποια από τις δύο αυτές κατηγορίες, καθώς επιχειρεί να τεκμηριώσει μέσα από κείμενα αλλά και με αντίστιξη φωτογραφικού υλικού, μεταβολές που επήλθαν στη γειτονιά της Δεξαμενής τα τελευταία εκατό χρόνια. Κάποτε γνωστή μόνο σε λιγοστούς Αθηναίους, απλούς καθημερινούς ανθρώπους και διανοούμενους, σήμερα έχει μετατραπεί σε νευραλγική περιοχή του κέντρου της Αθήνας, με πολυτελείς κατοικίες, με ένα από τα καλύτερα αθηναϊκά ξενοδοχεία, με κομψά καταστήματα και αίθουσες τέχνης, με ακριβά εστιατόρια. Μέσα από τις σελίδες της μελέτης επιχειρείται για πρώτη φορά, να αποτυπωθεί η δυναμική τροχιά των αλλαγών με τις κορυφώσεις και τα βυθίσματα, με χρώμα και φως απ\' τη μια, και με συννεφιές από την άλλη, στον ουρανό ενός χώρου φορτισμένου με μύθους, παλιούς και σύγχρονους, όχι μόνο για το φυσικό του περιβάλλον μα και για τους ανθρώπους του και, σε μεγάλο βαθμό, άγνωστο ή και παρεξηγημένο ακόμη από πολλούς Αθηναίους και τους υπόλοιπους Έλληνες. Το βιβλίο αυτό βασίστηκε όχι μόνο σε προσωπικές αναμνήσεις αλλά και σε τεκμήρια. [...]